Dziecko i porządek?

Zapewne wiele osób zastanawia się czy przy dziecku możliwe jest utrzymanie porządku, i zapewne większość szczerze w to wątpi. Ja jednak mam metodę na porządek przy małym dzieciaczku. Mianowicie moje dziecko samo SPRZĄTA. Mało tego bardzo lubi sprzątać, odkurzacz zaś to jego ulubiony sprzęt! Jak to się zaczęło i jak długo potrwa?

Kiedy tylko zaczął chodzić i rozpoznawać sprzęty, które go otaczają starałam się wzbudzać w nim coraz większe zainteresowanie pewnymi czynnościami. Nigdy nie zmuszałam go do odkurzania, ścierania stołu czy rozwieszania prania. Obserwował mnie, i sam próbował. 

Teraz zaś doszło do tego iż SAM odkurza, uwierzcie mi, że nie mogę dotknąć odkurzacza, kiedy on sprząta, mówi, iż nie potrzebuje mojej pomocy. Straszny czyścioszek mi rośnie. Rzecz jasna cieszy mnie to bo uczy się, widzi, że czegoś dokonuje, widzi efekty swoich działań. Wiem jednak, że to zaprocentuje również w przyszłości. Wyrośnie mi samodzielny, porządny facet, który będzie umiał po sobie posprzątać, i nie będzie to dla niego wstydem. Takiego właśnie chcę wychować mężczyznę!

Dziecko wychowujemy nie tylko dla siebie, ale dla społeczeństwa, głównie zaś dla innej kobiety. Chcę aby owa inna kobieta, moja przyszła synowa była zadowolona ze swojego faceta, aby jej nie rozczarował, aby jej pomagał, aby byli partnerami. Choć może to dość abstrakcyjne to teraz, w pierwszych latach życia kształtują się nawyki mojego dziecka, i to ja mam na nie największy wpływ. Uczy się obserwując i naśladując, jeśli będę go zniechęcać do działania to być może już nigdy nie spróbuje czegoś nowego. Dlatego też nie zabraniam mu, kiedy chwyta za odkurzacz, za Pronto czy kiedy chce mi pomóc przy innych domowych czynnościach, Czasem po jego "pomaganiu" mam więcej pracy, ale to przecież nic nie znaczy. Jeśli czegoś się nauczy to warto. 

Im szybciej tym lepiej.

Syn jest do mnie bardzo przywiązany, jest małym "maminsynkiem", ma to jednak wiele plusów. Słucha mnie, liczy się z moim zdaniem i z moimi uczuciami, szanuje mnie.  A jeśli szanuje mnie to będzie szanował i inne kobiety. Wierzę w to. Wierzę, że to relacje z matką kształtują nasze przyszłe relacje z partnerami, są wzorem, choć może nie zdajemy sobie z tego sprawy. W wypadku dziewczynek pewnie ojciec jest owym wzorem, nie mogę nic na ten temat powiedzieć, tak tylko przypuszczam :)

Podsumowując:

pozwólmy dziecku uczestniczyć w domowych obowiązkach, ale zawsze miejmy nad tym kontrolę

pozwólmy dziecku cieszyć się z jego małych sukcesów

nie zabraniajmy

nie zniechęcajmy

nie krytykujmy i nie poprawiajmy

pozwólmy mu uwierzyć, że SAM potrafi COŚ osiągnąć

Od takich małych rzeczy zaczynają się te wielkie.

Pozostając w temacie porządków, i dbania o innych chcę Wam polecić fajną - i dla dzieci i dla dorosłych - aplikację na telefon - POU.

Pou to mały Miś, nazywany też ze względu na swój kształt ziemniakiem, kiedy zainstalujemy go na swoim telefonie jest malutkim stworzeniem. Musimy go karmić, myć, usypiać, podawać lekarstwa, i bawić się z nim. Pou rośnie, ale ciągle wymaga opieki.
W mojej opinii to warta uwagi aplikacja. Jeśli dziecko już grzebie nam przy telefonie, a tak zazwyczaj się dzieje, to niech robi coś pożytecznego. Widzi, że dając Pou jedzenie sprawia, że rośnie, że jeśli pogra z nim, to po jakimś czasie musi położyć go spać, itd. Uczy się więc myślenia przyczynowo-skutkowego. Pou wciąga, konieczne jest więc umiejętne dawkowanie :) Kiedy syn koniecznie chce zobaczyć, co robi, a ja nie mam na to ochoty to tłumaczę mu, że Pou śpi lub odpoczywa bo zmęczył się zabawą, nie jest głodny bo niedawno jadł, itd. 

Jeśli więc chcecie udostępnić dziecku swój tel., aby zyskać trochę czasu i spokoju dla siebie to ja polecam właśnie tą aplikację.

Pozdrawiam
MM

PS: Przeglądam powyższe zdjęcia i widzę, że jak na złość mój mały ubrany na niebiesko, a właśnie napisałam, że nie przepadam za tymi jednokolorowymi zestawami u dzieci. Ech, ignorantka ze mnie, i hipokrytka:) Albo to po prostu zwykły zbieg okoliczności :)